Voorwoord
Beste allen,
Tijdens de donkere dagen van herfst en winter zien we reeds weken voordat de Sint op bezoek komt al veel kerstverlichting hangen. Bij daglicht verliest dit veel van z’n charme, maar ’s avonds brengt het zo veel gezelligheid en zelfs troost.
Het vroegtijdig voorzien van kerstversiering kan misschien ook een signaal zijn van onze gehaaste manier van leven? Zoals in september ook de picknickjes en pepernoten al te koop zijn om het bezoek van Sinterklaas aan te kondigen. Natuurlijk is de toeleeftijd naar een feest van belang, maar kunnen we ook nog gewoon genieten van wat het leven ons biedt zonder extra feestgedruis?
De mooie kleuren van de bladeren, die samen geveegd moeten worden en ons zo een linke bewegingsoefening bieden… Het ladderen van de kleine tuinvogeltjes die voedsel zoeken en die we kunnen verwennen met mezenbolletjes…de afwisseling van warme regen en frisse droogte…
Het gewoon even samen zijn, handen vast houden, genieten van stilte, tot rust komen… niets moet dan, gewoon “zijn”…
Kunnen we dat nog? Of is elk moment van stilte een uitnodiging om op de gsm te turen?
De stilte in het woonzorgcentrum wordt de laatste weken verstoord door geklop en getimmer van de grote werken aan het zadeldak. Gelukkig vorderen deze werken goed en zien we de afwerking steeds dichterbij komen. Het plaatsen van zonnepanelen volgt, maar we zullen eerst nog wat kunnen genieten van de weergekeerde stilte.
We wensen ieder van jullie voldoende stilte in hoofd en hart, afgewisseld met klanken die bemoedigen en inspireren!
Ilse Vandenbroucke,
campusdirecteur